UZALEŻNIENIE OD KOMPUTERA I INTERNETU

UZALEŻNIENIE OD KOMPUTERA I INTERNETU

Objawy uzależnienia od komputera i internetu:

• próby kontroli i/lub ograniczania czasu spędzonego przed komputerem/w internecie

• kłamstwa na temat czasu spędzonego przed komputerem/w internecie

• problemy w innych dziedzinach życia (w rodzinie, pracy, szkole, życiu towarzyskim) związane z używaniem komputera/internetu

• angażowanie się przy użyciu komputera/internetu w aktywności, których nie pochwalałaby rodzina lub bliscy

• potrzeba wydłużania czasu spędzonego przed komputerem/ w internecie by osiągnąć pożądany poziom satysfakcji lub podniecenia

• używanie komputera/internetu by uciec od uczuć

• doświadczanie stanów euforycznych oraz poczucia winy w wyniku ilości czasu spędzonego przed komputerem/w internecie

• doświadczanie niepokoju, bezsenności, rozdrażnienia, zmian nastroju, lub depresji gdy niemożliwe jest użycie komputera/internetu zgodnie z wcześniejszym planem lub gdy używanie komputera/internetu zostanie przerwane

• bycie zaabsorbowanym kupowaniem nowych programów, akcesoriów, dodatków komputerowych

• finansowe problemy spowodowane korzystaniem z komputera/internetu (kupowanie sprzętu, oprogramowania, i opłat za internet)

Zasadniczą istotą uzależnienia od komputera nie jest komputer tylko utrata kontroli w sięganiu po określone formy korzystania z niego. Nie wszyscy korzystający z komputera, nawet bardzo intensywnie, wpadają w psychologiczną zależność. Nie spotyka to np. osób wykorzystujących komputer jako narzędzie pracy.

Człowiek uzależnia się nie od maszyny, tylko od swoich psychicznych, emocjonalnych stanów jakie powstają w nim na skutek własnej działalności realizowanej dzięki komputerowi i przez komputer. I tak np. miłośnik gier komputerowych może uzależnić się od stanu skoncentrowanego silnego pobudzenia grą, emocjonalnego "haju" i poczucia satysfakcji z wygranej.

Zależność od komputera może być niebezpieczna ponieważ może prowadzić do izolacji społecznej, skrajnego zaniedbania ważnych życiowych spraw, konfliktów rodzinnych i partnerskich, a przede wszystkim może doprowadzić samego uzależnionego do nasilonych w różnych stopniu negatywnych stanów i zaburzeń psychicznych.

Należy także podkreślić, że zaprzeczanie iż problem istnieje pomimo ewidentnych tego oznak, oraz budowanie różnego rodzaju uzasadnień mających na celu udowodnienie tego sobie i otoczeniu, jest typowym zachowaniem osoby uzależnionej.

Czy jesteś komputeroholikiem ?

Odpowiedz sobie na następujące pytania „tak”, lub „nie”.

 Jeśli masz więcej niż na połowę pytań

odpowiedzi twierdzące - jesteś uzależniony !!! *

• test wg Emila Nowiczewskiego

KILKA UWAG O WYCHOWANIU

CO ROBIĆ w rozmowie z dzieckiem:

• uważnie wsłuchujmy się w wypowiedzi dziecka ( wyłączmy telewizor, odłóżmy gazetę )

• nie wyśmiewajmy i nie ironizujmy ( obniża to poczucie wartości dziecka )

• nie użalajmy się nad dzieckiem ( bardziej go to "dołuje")

• przeprowadzajmy rozmowy bez uczucia gniewu i złości ( blokują one przyswajanie i samo-refleksję )

• unikajmy frazesów i prawienia kazań ?

• unikajmy skrajnie negatywnych określeń ( np. głupi, leniwa, idiota )

• raczej chwalmy i nagradzajmy, nawet za drobiazgi ( dodaje to wiary i wzmacnia poczucie bezpieczeństwa )

• rozładowujmy napięcia poczuciem humoru

• nie przypominajmy zdarzeń z przeszłości.

1. Zachęcajmy do budowania poczucia własnej wartości dziecka i rozwijajmy jego samokrytycyzm ( zwiększa to optymizm, pomaga przezwyciężać niepowodzenia )

2. Nie izolujmy od rówieśników, nie trzymajmy w domu w obawie, że spotka je coś złego ( bez doświadczeń zło uderzy o wiele mocniej )

3. Kontrolujmy poczynania dziecka w sposób taktowny i dyskretny ( bez śledzenia, z uszanowaniem sfery intymności )

4. Pokazujmy konsekwencje złego postępowania ( wyeliminuje to powtórkę błędu )

5. Wykazujmy zrozumienie dla uczuć i zmiennych gwałtownych emocji dziecka

6. W stosowaniu kar bądźmy konsekwentni,, uświadamiajmy dziecku, iż wynikają one z troski o jego los

7. Nie dyskredytujmy z powodu niepowodzeń, pokazujmy, jak można je naprawić

8. Wypełniajmy wolny czas dziecka przez np. sport, wycieczki.

 POSTAWY DZIECI - OCZEKIWANIA RODZICÓW

POSTAWY RODZICÓW WOBEC DZIECI

Coraz więcej czynników wpływa negatywnie na kształtowanie dzieci. Wiele z nich jest poza naszymi możliwościami reagowania, niektóre jednak zależą od nas rodziców.
Co prawda większość z nas może powiedzieć słowami Bettelheima :

wprawdzie nie jesteśmy rodzicami doskonałymi, ale wystarczająco dobrymi, jeżeli kochamy nasze dzieci i staramy się, najlepiej jak potrafimy, dobrze je wychować

to warto czasem zastanowić się nad naszymi postawami wobec dzieci.

ZASADY PRACY Z DZIECKIEM Z DYSLEKSJĄ DLA RODZICÓW

Praca z dzieckiem z dysleksją wymaga ćwiczenia umiejetności czytania i ortograficznego pisania.

Równie ważna jest dbałość o poziom graficzny pisma, czyli jego czytelność i estetykę.Oba rodzaje

ćwiczeń wymagają przestrzegania pewnych zasad .Rodzic podejmując się kierowania praca dziecka

powinien mieć ich świadomość, by jego zaangażowanie nie przyniosło skutków odwrotnych do pożądanych.

ĆWICZENIA W CZYTANIU- ZASADY:

1. Wybierz interesujący tekst

2. Pamietaj, że do ćwiczeń najlepsza jest książka, która ma większy druk i kolorowe ilustracje

3. Wiedz, że Twój dobry humor i dziecka  przyśpieszy postepy w czytaniu

4. Sam zacznij czytac dziecku

5. Niech dziecko palcem wskazuje słowa, które przeczytasz na głos

6. Czytając dziecku, podkreślaj tonem ich znaczenie

7. Dostosuj szybkość czytania do możliwości śledzenia tekstu przez dziecko

8. Nie ponaglaj dziecka podczas czytania

9. Czytaj z dzieckiem na zmianę.Długość fragmentów czytanych przez dziecko powinna stopniowo rosnąć

10. Korzystaj z pomocy technicznych. Dziecko może nagrać siebie, jak czyta, a następnie odsłuchać nagranie

11. Sprawdzaj co jakiś czas, czy dziecko rozumie czytany tekst. Jeśli nie, zawsze możecie wrócić do danego fragmentu

12. Sięgnij do książek „mówionych”. Podczas słuchania dziecko powinno równocześnie śledzić wzrokiem tekst książki.

ĆWICZENIA W PISANIU-ZASADY:

1. Zezwalaj na pisanie ołówkiem. Ułatwi to poprawianie błędów

2. Unikaj podkreślania dostrzeżonych błędów. Zaznaczaj tylko ich liczbę na marginesie linii, w której się pojawiły

3. Poleć dziecku, aby samo znalazło błędy, korzystając ze slownika ortograficznego

4. Odszukane błędnie zapisane wyrazy dziecko powinno napisać poprawnie 5-6 razy i użyć je w zdaniach

5. Pomóż dziecku utrwalać zasady pisowni, wyjaśniając wszystkie wątpliwości ortograficzne przy użyciu słownika ortograficznego

6. W wypracowaniu nawyku autokorekty pomaga Dyktando w dziesięciu punktach („ Uczeń z dysleksją w szkole” M. Bogdanowicz, A. Adryjanek)

7. W młodszych klasach nie stosuj dyktand, czyli pisania ze słuchu. Zastąp je pisaniem z pamięci (uczeń zapoznaje się z tekstem, zapamiętuje zdanie, a następnie zakrywa je i pisze z pamięci)

8. Najlepiej, gdy dziecko zapisuje wypowiedz pisemną w brudnopisie. Po omówieniu z rodzicem przepisuje pracę do zeszytu, a rodzic jeszcze raz sprawdza jej poprawność

9. Jeśli Twoje dziecko jest leworęczne, zadbaj by miało swobodę ruchów i odpowiednio ułożony zeszyt.